کوهنوردی

بیماری حاد کوهستان چیست؟

بیماری حاد کوهستان چیست؟

در این مقاله به‌صورت جامع و علمی بررسی خواهیم کرد بیماری حاد کوهستان چیست؟ و چرا شناخت آن برای تمام کوهنوردان، طبیعت‌ گردان و افرادی که به ارتفاعات بالا سفر می‌ کنند ضروری می باشد. این بیماری یکی از چالش‌ های مهم در صعودهای ارتفاع‌ بالا محسوب می‌ شود که در صورت بی‌ توجهی می‌ تواند به مشکلات جدی‌تری مانند ورم مغزی یا ریوی منجر شود. آگاهی از علائم اولیه، علل بروز و روش‌ های پیشگیری از بیماری حاد کوهستان به شما کمک کرده تا بدن خود را برای شرایط سخت ارتفاع آماده کنید و با رعایت اصول علمی، سفری ایمن و لذت‌ بخش را تجربه کنید. در ادامه به‌طور کامل درباره علائم، عوامل مؤثر، نحوه تشخیص و درمان این عارضه توضیح خواهیم داد.

بیماری حاد کوهستان چیست؟

بیماری حاد کوهستان بیماری‌ ای است که می‌ تواند کوهنوردان، اسکی‌ بازان یا مسافرانی را که در ارتفاعات بالا، معمولاً بالای ۸۰۰۰ فوت (۲۴۰۰ متر) هستند، تحت تأثیر قرار دهد.

علت بیماری

بیماری حاد کوهستان به دلیل کاهش فشار هوا و کاهش سطح اکسیژن در ارتفاعات بالا ایجاد می‌ شود.

هر چه سریع‌تر به ارتفاعات بالا صعود کنید، احتمال ابتلا به بیماری حاد کوهستان بیشتر می‌شود.

بهترین راه برای جلوگیری از بیماری ارتفاع، صعود تدریجی است. ایده خوبی است که چند روز را صرف صعود به ارتفاع ۹۸۵۰ فوت (۳۰۰۰ متر) کنید. بالاتر از این نقطه، خیلی آهسته صعود کنید تا ارتفاعی که در آن می خواهید استراحت کنید، بیش از ۹۹۰ فوت تا ۱۶۴۰ فوت (۳۰۰ تا ۵۰۰ متر) در هر شب را نباید افزایش دهید.

اگر موارد زیر را دارید، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری حاد کوهستان هستید:

  • شما در سطح دریا یا نزدیک آن زندگی می‌ کنید و به ارتفاعات بالا سفر می‌ کنید.
  • قبلاً هم به این بیماری مبتلا بوده‌اید.
  • سریع بالا می‌ روی.
  • شما به طور مناسب با ارتفاع سازگار نشده‌اید.
  • الکل یا سایر مواد در سازگاری اختلال ایجاد کرده‌اند.
  • مشکلات پزشکی مربوط به قلب، سیستم عصبی یا ریه دارید.
  • اگر کم خونی دارید

بیماری حاد کوهستان چیست؟

علائم بیماری حاد کوهستان

علائم شما همچنین به سرعت صعود شما و میزان فشاری که به خودتان وارد می‌ کنید (به خودتان فشار می‌ آورید) بستگی دارد. علائم از خفیف تا تهدید کننده زندگی متغیر است. آنها می‌ توانند سیستم عصبی، ریه‌ ها، عضلات و قلب را تحت تأثیر قرار دهند.

در بیشتر موارد، علائم خفیف هستند. علائم بیماری حاد کوهستان خفیف تا متوسط ​​​​ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • مشکل در خوابیدن
  • سرگیجه یا سبکی سر
  • خستگی
  • سردرد
  • از دست دادن اشتها
  • حالت تهوع یا استفراغ
  • نبض سریع (ضربان قلب)
  • تنگی نفس همراه با فعالیت بدنی

علائمی که ممکن است با بیماری حاد و شدید کوهستان رخ دهند شامل موارد زیر است و ممکن است به ادم ریوی ناشی از ارتفاع بالا یا ادم مغزی ناشی از ارتفاع بالا پیشرفت کنند:( ادم مغزی چیست؟)

  • رنگ آبی پوست (سیانوز)
  • تنگی یا احتقان قفسه سینه
  • گیجی
  • سرفه
  • سرفه خونی
  • کاهش هوشیاری یا کناره‌گیری از تعاملات اجتماعی
  • رنگ پوست خاکستری یا رنگ پریده
  • ناتوانی در راه رفتن در یک خط مستقیم یا اصلاً راه رفتن
  • تنگی نفس در حالت استراحت

بیماری حاد کوهستان چیست؟

امتحانات و آزمون‌ ها

ارائه دهنده خدمات درمانی شما را معاینه کرده و با گوشی پزشکی به صدای قفسه سینه شما گوش می‌ دهد. این کار ممکن است صداهایی به نام کراکل (خس خس) را در ریه نشان دهد. خس خس ممکن است نشانه وجود مایع در ریه‌ها باشد.

آزمایش‌ هایی که ممکن است انجام شوند عبارتند از:

  • آزمایش خون
  • سی تی اسکن مغز
  • عکس‌ برداری با اشعه ایکس از قفسه سینه
  • الکتروکاردیوگرام (ECG)

درمان بیماری حاد کوهستان

  1. تشخیص زودهنگام مهم است. درمان بیماری حاد کوهستان در مراحل اولیه آسان‌تر است.
  2. درمان اصلی و مؤثر برای تمام انواع بیماری کوهستان، پایین آمدن سریع و ایمن به ارتفاعی پایین‌تر می باشد. در صورت مشاهده هرگونه علائم، ادامه صعود می‌ تواند خطرناک باشد؛ بنابراین باید فوراً صعود را متوقف کرده و با حفظ ایمنی، به ارتفاع کمتر بازگردید تا بدن فرصت بازیابی و سازگاری پیدا کند.
  3. در صورت وجود، اکسیژن اضافی باید تجویز شود.
  4. افراد مبتلا به بیماری شدید کوهستان ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشند.
  5. ممکن است دارویی به نام استازولامید (دیاموکس) برای کمک به تنفس بهتر به شما داده شود. این دارو می‌تواند به کاهش علائم کمک کند. این دارو می‌تواند باعث تکرر ادرار شود. هنگام مصرف این دارو، حتماً مایعات فراوان بنوشید و از مصرف الکل خودداری کنید. این دارو زمانی که قبل از رسیدن به ارتفاعات بالا مصرف شود، بهترین اثر را دارد.

اگر در ریه‌ های شما مایع جمع شده باشد (ادم ریوی)، درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • اکسیژن
  • داروی فشار خون بالا به نام نیفدیپین
  • استنشاقی‌ های آگونیست بتا برای باز کردن راه‌ های هوایی
  • دستگاه تنفس مصنوعی در موارد شدید
  • دارویی برای افزایش جریان خون به ریه‌ ها به نام مهارکننده فسفودی‌ استراز (مانند سیلدنافیل)

دگزامتازون (دکادرون) ممکن است به کاهش علائم حاد کوه‌ گرفتگی و تورم مغز (ادم مغزی) کمک کند.

محفظه‌ های پرفشار قابل حمل به کوهنوردان این امکان را می‌ دهند که شرایط ارتفاعات پایین‌تر را بدون حرکت واقعی از محل خود در کوه شبیه‌ سازی کنند. این دستگاه‌ ها در صورتی که هوای بد یا عوامل دیگر، پایین آمدن از کوه را غیرممکن کند، بسیار مفید هستند.

عوارض احتمالی

عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • کما (عدم پاسخگویی)
  • تجمع مایع در ریه‌ ها (ادم ریوی)
  • تورم مغز (ادم مغزی)، که می‌ تواند منجر به تشنج، تغییرات روانی یا آسیب دائمی به سیستم عصبی شود
  • مرگ

بیماری حاد کوهستان چیست؟

چه زمانی با یک متخصص پزشکی تماس بگیرید

اگر علائم بیماری حاد کوهستان را دارید یا داشته‌اید، حتی اگر پس از بازگشت به ارتفاع پایین‌تر احساس بهتری داشتید، با پزشک خود تماس بگیرید.

اگر شما یا کوهنورد دیگری هر یک از علائم زیر را دارید، با 112 یا شماره اورژانس محلی تماس بگیرید:

  • تغییر سطح هوشیاری
  • سرفه خونی
  • مشکلات شدید تنفسی

فوراً و تا حد امکان با رعایت نکات ایمنی از کوه پایین بیایید.

پیشگیری

نکات کلیدی برای پیشگیری از بیماری حاد کوهستان عبارتند از:

  • به تدریج از کوه بالا بروید. صعود تدریجی مهمترین عامل در پیشگیری از بیماری حاد کوهستان است.
  • برای هر ۶۰۰ متر صعود به بالای ۲۴۰۰ متر، یک یا دو روز استراحت کنید.
  • در صورت امکان در ارتفاع پایین‌تری بخوابید.
  • مطمئن شوید که در صورت نیاز، توانایی پایین آمدن سریع را دارید.
  • یاد بگیرید که چگونه علائم اولیه بیماری کوهستان را تشخیص دهید.

اگر در ارتفاع بالاتر از ۹۸۴۰ فوت (۳۰۰۰ متر) سفر می‌ کنید، باید اکسیژن کافی برای چند روز همراه داشته باشید.

اگر قصد کوهنوردی سریع یا صعود به ارتفاعات بالا را دارید، از پزشک خود در مورد داروهایی که ممکن است به جلوگیری از بیماری حاد کوهستان کمک کنند، مانند استازولامید یا دگزامتازون، سوال کنید.

اگر در معرض خطر کمبود گلبول‌ های قرمز خون (کم‌ خونی) هستید، از پزشک خود بپرسید که آیا سفر برنامه‌ ریزی‌شده‌تان بی‌خطر است یا خیر. همچنین بپرسید که آیا مکمل آهن برای شما مناسب است یا خیر. کم‌خونی میزان اکسیژن خون شما را کاهش می‌ دهد. این امر احتمال ابتلا به بیماری کوهستان را افزایش می‌ دهد.

هنگام کوهنوردی:

  • الکل ننوشید.
  • مایعات فراوان بنوشید
  • وعده‌ های غذایی منظم و سرشار از کربوهیدرات مصرف کنید

اگر بیماری قلبی یا ریوی دارید، باید از رفتن به ارتفاعات بالا خودداری کنید.

به پایان این مقاله رسیدیم، امیدواریم که مقاله “بیماری حاد کوهستان چیست؟” مورد قبول شما بوده باشد. همچنین ممکن است بخواهید مقاله دیگر ما را در مورد “علت سرگیجه در ارتفاعات چیست؟” را هم ببینید.

5/5 - (1 امتیاز)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *