کفش پیاده روی باید چگونه باشد؟
پیاده روی راهی عالی برای بهبود جسم و ذهن شماست. به مدیریت وزن کمک می کند، به طوری که هر یک مایل آن حدود ۱۰۰ کالری می سوزاند و همچنین قند خون و کلسترول را تنظیم می کند. همچنین یک ورزش هوازی ملایم است که قلب و ریه های شما را تقویت کرده و فشار خون را کاهش می دهد. در مورد سلامت روان، پیاده روی با آزاد کردن اندورفین های حس خوب، استرس، اضطراب و افسردگی را کاهش می دهد و هم خلق و خو و هم قدرت مغز را تقویت می کند.
بنابراین، ما تصمیم گرفتیم که مرتباً پیاده روی کنیم و حالا از خود می پرسیم که کفش پیاده روی باید چگونه باشد؟ ما در این پست به این سؤالات و موارد دیگر خواهیم پرداخت. بیایید شروع کنیم!
بیومکانیک راه رفتن: چرا کفش مناسب مهم است
بیومکانیک به نیروهای داخلی و خارجی بدن انسان و چگونگی تأثیر آنها بر نحوه حرکت عضلات، استخوان ها و مفاصل اشاره دارد. بنابراین، وقتی راه می روید، تمام بدن شما درگیر این عمل می شود و نحوه راه رفتن شما بر حرکات سایر قسمت های بدن شما تأثیر میگذارد.
اگر کفش های پیادهروی شما قوس و پاشنه مناسبی را پشتیبانی نکنند، ممکن است متوجه شوید که حرکت طبیعی شما مختل می شود. این عدم پشتیبانی می تواند بدن شما را به سمت جبران بیش از حد به روش های عجیب و غریب سوق دهد و باعث درد در پاشنه پا، مچ پا، زانو، باسن یا حتی کمر شما شود. با گذشت زمان، این دردها می توانند به مشکلات عمیقتری تبدیل شوند، به خصوص اگر مرتباً پیادهروی می کنید.
بنابراین، پشتیبانی مناسب، بدن شما را در حرکت مناسب نگه می دارد و از جبران بیش از حد که منجر به آسیب طولانی مدت میشود، جلوگیری میکند.
یک کفش پیاده روی خوب چه ویژگی هایی دارد؟
همانطور که می بینید، داشتن کفش مناسب برای پیاده روی غیرقابل انکار است، چه یک پیاده روی روزمرهی معمولی باشید و چه مسافت های طولانی را به عنوان بخشی از برنامهی ورزشی خود طی کنید. یک جفت کفش عالی می تواند از نظر راحتی و پیشگیری از آسیب دیدگی تفاوت زیادی ایجاد کند. بنابراین، در اینجا آنچه را که باید در یک کفش پیاده روی خوب به دنبال آن باشید، آورده شده است.
نوع بالشتک: نرم در مقابل سفت
یک کفش پیاده روی خوب باید از شما به خوبی محافظت کند تا ضربه به پاها و مفاصل شما کاهش یابد. به همین دلیل، بسیاری از کفشهای دویدن به عنوان انتخاب های محبوب برای پیاده روی کنندگان شناخته می شوند. اما طیف وسیعی از کفش های پیاده روی مخصوص نیز موجود است – آنها اغلب باریکتر و سبکتر هستند و آنها را به گزینهای مناسب برای کسانی که به دنبال کفشی با حجم کمتر هستند، تبدیل میکند.
بعلاوه، کفش های مخصوص پیاده روی عموماً بالشتک کمتری دارند. بله. در دام این فکر نیفتید که بالشتک بیشتر به طور خودکار به معنای بهتر بودن است. گاهی اوقات، کفی های نازکتر به پاهای شما اجازه می دهند تا به طور طبیعیتری حرکت کنند و می توانند فشار روی زانوها را کاهش دهند.
این به معنای انتخاب کفش های مینیمالیستی نیست – این هم نوعی افراط است؛ بلکه به معنای یافتن تعادل مناسب برای چیزی است که برای شما راحت و طبیعی باشد.
- بالشتک نرم: لایه های میانی نرم به راحتی فشرده می شوند و جذب ضربه بسیار خوبی دارند – اگر می خواهید یک پایه محافظ و نرم برای پاهایتان داشته باشید، عالی هستند. با این حال، این نرمی می تواند باعث بیثباتی شود. اگر در زمین ناهموار حرکت می کنید، این ممکن است بهترین پشتیبانی را ارائه ندهد.
- بالشتک گذاری محکم: لایه های میانی محکم کمتر فشرده می شوند و در زیر پا احساس استحکام بیشتری دارند و پایداری بیشتری را برای راه رفتن شما فراهم می کنند. افرادی که به کنترل بهتری نیاز دارند یا مستعد پرونیشن بیش از حد هستند، ممکن است این گزینه را راحتتر بیابند.
ارتفاع پشته: زیاد در مقابل حداقل
«ارتفاع پشته» به میزان بالشتک زیر پای شما اشاره دارد.
- کفش های هایاستک (High Stack): کفش های های استک دارای کفی میانی ضخیم هستند که زیر پا را نرم و محافظت می کند. اگرچه این ممکن است بسیار نرم به نظر برسد، اما حس آن همیشه آن چیزی نیست که انتظار دارید – برخی از کفش های های استک هنوز هم نسبتاً سفت هستند. با این حال، چیزی که آنها ارائه می دهند، کاهش احساس زمین است که آنها را برای پیاده روی روی سطوح سخت یا کسانی که بالشتک اضافی را ترجیح می دهند، ایدهآل می کند.
- مینیمال استک: از سوی دیگر، کفش های مینیمال استک کفی نازک تری دارند که بازخورد بیشتری از زمین (ارتباط لمسی با سطحی که روی آن راه می روید) ارائه می دهند. با لایه های کمتر بین پا و کف، اگر از حرکت طبیعی پا لذت می برید و کفش های انعطاف پذیر را ترجیح می دهید، این کفش ها عالی هستند. با این حال، آنها برای همه طراحی نشدهاند – به خصوص اگر به جذب ضربه قابل توجهی نیاز دارید.
پایداری: خنثی در مقابل پایدار
نحوه حرکت پای شما در هر قدم (پرونیشن) هنگام تصمیمگیری بین کفش های خنثی یا متمرکز بر ثبات، اهمیت دارد. و نه، ثبات به معنای کنترل پرونیشن نیست – بلکه به معنای افزایش راحتی و جلوگیری از آسیب دیدگی با تطبیق حرکت منحصر به فرد بدن شماست.
- کفش های خنثی: این کفش ها فاقد ویژگی های پشتیبانی اضافی (مانند پایه های جانبی میانی یا سایر عناصر “اصلاحی”) هستند و این آنها را برای پیاده روی کنندگانی که سابقه آسیب های خاص مربوط به پرونیشن ندارند، ایدهآل می کند. آنها به گونهای طراحی شدهاند که بدون تغییر در گام های شما، امکان حرکت در محدوده طبیعی را فراهم کنند.
- کفش های پایداری: برای کسانی که آسیب های ناشی از چرخش بیش از حد پا (کشیدگی تاندون یا ساق پا) را تجربه کردهاند، کفش های پایداری ویژگی های اضافی مانند ریل های راهنما یا کفی های میانی سفتتر را برای محدود کردن چرخش بیش از حد پا به داخل ارائه میدهند.
افتادگی پاشنه: زیاد در مقابل کم
«افت پاشنه» در کفشهای پیادهروی به اختلاف ارتفاع بین پاشنه و انگشتان پا اشاره دارد.
- افت بالاتر (۱۰-۱۲ میلیمتر): اگر ساق پای شما سفت است یا کسی هستید که تحرک مچ پایتان به همان اندازه محدود است، کفش های افت بالا می تواند انتخاب شما باشد. این مدل، عضلات ساق پای شما را در حالت کوتاه نگه می دارد، به این معنی که هنگام راه رفتن مجبور نیستند زیاد کشیده شوند. در عوض، زانوها و لگن شما بار بیشتری را تحمل می کنند. با این حال، اگر درد زانو برای شما نگران کننده است، ممکن است بخواهید گزینه های افت پایینتر را برای کاهش فشار روی ناحیه کشکک زانو بررسی کنید.
- افت کمتر (0-6 میلیمتر): کفش های با افت کمتر یا بدون افت، ارتفاع بین پاشنه و انگشتان پا را یکسان می کنند. با این حال، اگر درد زانو برای شما نگران کننده است، ممکن است بخواهید گزینه های افت کمتر را برای کاهش فشار روی ناحیه کشکک زانو بررسی کنید. اگر به طور خاص به دنبال تقویت پاهای خود هستید یا می خواهید احساس پا برهنهتری داشته باشید، این کفش نیز ممکن است برای شما مناسب باشد.
هندسه کف پا: راکر در مقابل سنتی
سبک راه رفتن و مکانیک بدن شما تأثیر زیادی بر این دارد که آیا باید کفش های پاشنه دار بپوشید یا کفش های سنتی و تختتر را انتخاب کنید.
- طراحی کفی راکر: کفی های راکر با کفی منحنی شکل هستند و اغلب دارای پاشنه و انگشتان گرد می باشند. این طراحی، فشار روی ساق پا و تاندون آشیل شما را کاهش می دهد و شما را با تلاش کمتری به جلو می راند. این کفش ها به ویژه برای افرادی که دچار التهاب فاشیای کف پا یا مشکلات آشیل هستند، عالی هستند.
- طراحی کفی سنتی: کفی های سنتی معمولاً جلوی پا صافتر و پاشنه مربعی دارند. این طراحی به انعطاف پذیری و قدرت بیشتری از ساق پا و ساق پای شما نیاز دارد، اما در عوض تماس و کنترل بهتری با زمین به شما می دهد.
کفش های دویدن در مقابل کفش های پیادهروی
اگرچه درست است که می توانید از کفش های دویدن برای پیاده روی استفاده کنید (زیرا هر دو برای حرکت رو به جلو طراحی شدهاند)، اما نکات بیشتری باید در نظر گرفته شود. دویدن و پیاده روی شامل بیومکانیک و سطوح ضربه متفاوتی هستند.
به این ترتیب، تفاوت اصلی بین دویدن و پیادهروی به ضربه پا و توزیع وزن شما برمی گردد. دوندگان لحظهای را تجربه می کنند که هر دو پا از زمین جدا می شوند و هنگام فرود آمدن پا، ضربه بیشتری ایجاد می شود. پیاده روی کنندگان همیشه یک پا روی زمین دارند که منجر به حرکت کندتر و روانتر می شود. همچنین، دوندگان به دلیل نیروی حرکاتشان، با هر گام ۲ تا ۳ برابر وزن بدن خود را به جلو هل می دهند. از سوی دیگر، پیاده روی کنندگان با ضربه گرانشی بسیار کمتری مواجه می شوند.
اگر به دنبال کفش های تخصصی، باکیفیت و مناسب برای پیاده روی و دویدن می باشید، می توانید بهترین مدل ها را در سایت اسنوهاک مشاهده و تهیه فرمایید.
به عبارت ساده، این دو دسته کفش با هدف خاصی وجود دارند.
بالشتک گذاری
بالشتک گذاری به ضخامت لایه میانی کفش اشاره دارد که برای جذب ضربه ناشی از حرکت طراحی شده است. کفش های دویدن اخیراً پیشرفت های چشمگیری داشتهاند، به خصوص با توسعه فوم مبتنی بر PEBA که از سفتی و انعطاف پذیری برای افزایش عملکرد استفاده می کند. با این حال، چنین فناوری فومی لزوماً برای پیاده روی مفید نیست، زیرا نرمی آن ممکن است باعث بیثباتی ناخواسته شود.
به همین دلیل و این واقعیت که افراد پیاده به اندازه دونده ها با زمین برخورد نمی کنند، کفش های مخصوص پیاده روی به بالشتک کمتری نیاز دارند. به علاوه، بالشتک کمتر اغلب به معنای کفش های سبکتر، اصطکاک کمتر و گامهای طبیعیتر است.
ارتفاع پاشنه و گشادی
شکل و ارتفاع پاشنه نقش مهمی در چگونگی حرکت روان شما در طول مسیر دارد. افرادی که پیاده روی می کنند معمولاً ابتدا پاشنه هایشان را روی زمین می گذارند و پاشنه گشاد می تواند حرکت رو به جلو را مختل کند. برای افرادی که به دنبال کفش های دویدن هستند، کفش هایی با پاشنه کوچکتر یا بدون پاشنه انتخاب کنید تا گامهایتان روان و طبیعی باشد.
انعطافپذیری
انعطاف پذیری، دامنه حرکتی طبیعی و راحتی را در حین حرکت تضمین می کند. بهطورکلی، کفش های پیادهروی برای پشتیبانی از این حرکت تدریجی طراحی شدهاند، اگرچه ممکن است در مقایسه با کفش های دویدن، ساختار سفتتری داشته باشند.
پاسخگویی
واکنش پذیری به حس فنری و ارتجاعی در کفش اشاره دارد. واکنش پذیری می تواند با افزودن کمی اثر فشار به پا، برای پیاده روی کنندگان مفید باشد و باعث شود هر قدم سبکتر و پرانرژیتر به نظر برسد. با این حال، واکنش پذیری بیش از حد که برای دوندگان طراحی شده است، ممکن است در گام برداشتن طبیعی اختلال ایجاد کند. برای جلوگیری از تغییر نامطلوب مکانیک پا، کفش های دویدنی را که دارای صفحات فیبر کربنی یا عوامل سفتکننده مشابه هستند، انتخاب نکنید.
هندسه
کفی های راکر (Rocker) به طور فزایندهای در کفش های دویدن رایج می شوند. اگرچه این طرح ها برای کاهش فشار روی پا در حین دویدن عالی هستند، اما ممکن است برای پیادهروی مناسب نباشند. یک راکر نامناسب میتواند باعث عدم تعادل شود و به طور بالقوه خطر زمین خوردن را افزایش دهد. برعکس، یک راکر در جای مناسب میتواند به افراد با شرایط خاص پا کمک کند تا به راحتی از حالت ایستاده به حالت ایستاده درآیند.
زمین
در نهایت، انتخاب کفش شما باید به سطحی که روی آن حرکت خواهید کرد نیز بستگی داشته باشد. پیاده روی کنندگان ممکن است خود را در حال کاوش در توپوگرافی های مختلف، مانند مسیرهای پیاده روی، پارک ها و زمین های ناهموار بیابند. اگر این مورد برای شما صدق می کند، به دنبال کفش پیاده روی با کشش و پایداری کافی برای عبور از سطوح مختلف باشید.
نکاتی برای پیدا کردن کفش پیادهروی مناسب
کفش ها را در اواخر روز امتحان کنید
اندازه پاهای شما در طول روز تغییر می کند و پس از ساعت ها پیاده روی یا ایستادن کمی متورم می شود. با خرید کفش در اواخر روز، درک دقیقتری از احساس آنها در طول یک پیادهروی واقعی خواهید داشت.
اول جوراب مناسب را انتخاب کنید
تناسب خوب با جوراب هایی که می پوشید شروع می شود. از جوراب های ۱۰۰٪ نخی خودداری کنید، زیرا آنها تمایل به حفظ رطوبت دارند و می توانند منجر به تاول شوند. در عوض، جوراب های مصنوعی یا مخلوط پنبه و مصنوعی را انتخاب کنید که رطوبت را جذب کرده و پاهای شما را خشک نگه می دارند.
تست انعطاف پذیری کفش
یک کفش پیاده روی مناسب باید به راحتی در جایی که پنجه پا خم می شود، انعطاف پذیر باشد. اگر کفش خیلی سفت باشد یا اصلاً خم نشود، ممکن است حرکت طبیعی پای شما را محدود کند و در دراز مدت پیاده روی شما را ناراحت کننده کند.
پاشنه کوتاه انتخاب کنید
از کفش های پاشنه بلند پرهیز کنید – آنها بهتر است برای دویدن استفاده شوند، نه پیاده روی. پاشنه کوتاه امکان حرکت روان پاشنه تا پنجه را فراهم می کند. برعکس، پاشنه های بزرگ می توانند این حرکت غلتشی طبیعی را مختل کرده و فشار غیر ضروری به پاهای شما وارد کنند.
اجازه دهید فضای کافی برای تکان خوردن وجود داشته باشد
مطمئن شوید که حداقل به اندازه عرض یک انگشت بین بلندترین انگشت پا و جلوی کفش فاصله وجود داشته باشد. این فضای اضافی، ورم ناشی از هوای گرم یا پیاده روی های طولانیتر را جبران می کند و تضمین می کند که پاهایتان احساس گرفتگی یا فشردگی نکنند.
سوالات متداول:
کفش های پیادهروی چقدر دوام میآورند؟
کفش های پیادهروی معمولاً بین ۳۵۰ تا ۵۰۰ مایل یا ۶ تا ۸ ماه دوام می آورند و پس از آن، پشتیبانی، نرمی و جذب ضربه شروع به کاهش می کند. به محض مشاهده علائم ساییدگی، کفش های پیاده روی خود را تعویض کنید تا از آسیب دیدگی جلوگیری شود.
بهترین کفش های پیاده روی برای التهاب فاشیای کف پا؟
برای التهاب فاشیای کف پا، کفش هایی با پشتیبانی مناسب از قوس پا، بالشتک کافی در پاشنه و جلوی پا و پاشنهی سفت انتخاب کنید. کفش های سفتتر معمولاً حمایت بیشتری از پا می کنند. همچنین، برای تراز بهتر، کفش هایی را در نظر بگیرید که میزان انحراف پاشنه تا پنجه در آنها حداقل یا صفر باشد.
بهترین کفش برای پیادهروی در تمام طول روز یا مسافت های طولانی؟
اگر قرار است روی بتن راه بروید یا برای مدت طولانی بایستید، کفش هایی با لایه میانی و کفی ضخیم انتخاب کنید که حداقل 30 میلیمتر ارتفاع داشته باشند. یک کفش نرمتر راحتی را فراهم می کند و خستگی پا را کاهش می دهد، در حالی که یک کفش سفتتر برای افرادی که مشکلات پا دارند، پایداری بهتری را ارائه میدهد. برای دوام بیشتر، مطمئن شوید که زیره لاستیکی حداقل 3 میلیمتر ضخامت دارد.
بهترین کفش برای سر پا بودن در تمام طول روز؟
برای ایستادن طولانی مدت یا کار کردن روی پاهایتان در تمام طول روز، کفش های دارای بالشتک خوب را انتخاب کنید تا ضربه به مفاصل به حداقل برسد، بالشتک های سفت در مقایسه با بالشتک های نرم، ثبات بیشتری را ارائه می دهند. ثبات نقش بسیار مهمی دارد؛ برای حرکت طبیعی، کفش های خنثی یا اگر مشکل چرخش بیش از حد پا به داخل دارید، کفش های با ثبات را انتخاب کنید. برای راحتی، میزان افت پاشنه را در نظر بگیرید؛ میزان افت بالاتر می تواند فشار بر ساق پا را کاهش دهد، در حالی که میزان افت کمتر ممکن است فشار بر زانو را کاهش دهد.
بهترین کفش های پیاده روی با پشتیبانی از مچ پا؟
کفشهای پیادهروی با پشتیبانی از مچ پا باید نسبتاً کم به زمین نزدیک باشند و حداقل ارتفاع پشته را داشته باشند و بدون ضربهگیری بیش از حد، پایداری را ارائه دهند. این طراحی به افرادی که مچ پای ضعیفی دارند کمک میکند تا ثبات خود را حفظ کنند.
به پایان این مقاله رسیدیم، امیدواریم که مقاله “کفش پیاده روی باید چگونه باشد؟” مورد قبول شما بوده باشد. همچنین ممکن است بخواهید مقاله دیگر ما را در مورد “با چه چیزی کفش را تمیز کنیم؟” را هم ببینید.