زیباترین روستای ایران کجاست؟
روستا های ایران گنجینه ای از تاریخ، فرهنگ و زیبایی های طبیعی خیره کننده هستند. این مکان های بکر و دست نخورده که در تاریخ ایران غرق شده‌اند ، نگاهی اجمالی به فرهنگ غنی ایرانی فراتر از شهرهای شلوغ ارائه می دهند. در مقاله زیباترین روستای ایران کجاست؟ می توانید سنت های محلی اصیل را تجربه کنید و مکان های چند صد ساله را که داستان میراث متنوع این ملت را روایت می کنند، کشف کنید.
روستاهای ایران
تمام تمدن های بزرگ جهان از روستاهای کوچک با سبک زندگی مینیمالیستی سرچشمه گرفته‌اند. در طول تاریخ ایران، روستاهای ایران نقش تعیین کننده‌ای داشته‌اند و باعث تداوم زندگی در شهرهای بزرگ کشور شده‌اند. روستاهای ایران علاوه بر فضای زیبا، مردمی خونگرم و مهمان نواز دارند که در آنها خبری از شلوغی و ازدحام شهرهای بزرگ، ترافیک و آلودگی نیست؛ تا چشم کار می کند سرسبزی و طراوت پیش روی شماست.
بازدید از روستاهای ایران همیشه یک تجربه عالی است که ایده خوبی از فرهنگ ناب، آداب و رسوم، سبک زندگی و غذاهای ایرانی به شما می دهد . معماری منحصر به فرد، مردم محلی از اقوام مختلف ایرانی، فرهنگ بومی آنها و مهمتر از همه، مناظر زیبای این روستاها، آنها را به مقصدی عالی برای هر نوع بازدیدکننده‌ای تبدیل می کند. برخی از آنها سبک سنتی خود را حفظ کرده‌اند، اما برخی دیگر در طول سال ها تغییر کرده‌اند و توریستی‌تر شده‌اند. اما با این حال، همه آنها انتخاب های خوبی برای کسانی هستند که به دنبال یک تجربه جدید و اصیل در ایران هستند.
زیباترین روستاهای ایران کدامند؟
در اینجا لیستی کوتاه از زیباترین روستاهای ایران آورده شده است:
1- روستای کندوان
کندوان روستایی باستانی و شگفت انگیز است که در استان آذربایجان شرقی، در نزدیکی شهر تبریز، ایران واقع شده است. این مکان شگفت انگیز با حداقل ۸۰۰ سال پیشینه تاریخی، با زیبایی های بی‌نظیر خود پذیرای بازدید کنندگان است.
روستای کندوان که ۶۷۰ نفر در آن زندگی می کنند، در دل صخره ها کنده شده و معماری صخره‌ای معروف آن جاذبه اصلی این مکان است. گفته می شود خانه‌های کندوی عسل مانند (که برخی از آنها ۷۰۰ سال قدمت دارند) تا حدی توسط بقایای آتشفشانی فوران های کوه سهند در صدها سال پیش شکل گرفته‌اند. ساکنان، اساساً، هر اتاق را از صخره تراشیده‌اند تا آشپزخانه ها، سالن ها و اتاق های خواب را با پنجره هایی تزئین شده با شیشه های رنگارنگ بسازند.
کندوان یکی از سه روستای صخره ای جهان و تنها روستای مسکونی در این نوع است. معماری روستای کندوان و شیوه زندگی فعلی مردم محلی به شکل قدیمی آن، یک استثنا در جهان است، زیرا هیچ کس در آن زندگی نمی کند.کاپادوکیه (ترکیه) و (ایالات متحده) دیگر.
عسل یکی از مهمترین سوغاتی های این روستا است. کندوان منطقه‌ای ییلاقی و زیبا در رشته کوه های زاگرس است که مراتع سرسبز آن، عشایر زیادی را به خود جذب می کند. چشمه آب معدنی کندوان نیز یکی از جاذبه های این روستا است. گفته می شود این آب خاصیت درمانی برای بیماری های کلیوی دارد.
2- روستای مازیچال
در منطقه کلاردشت استان مازندران، روستایی زیبا به نام مازیچال وجود دارد که مناظر دیدنی فراوانی دارد. مازیچال به عنوان یکی از مهمترین مقاصد گردشگری، به دلیل موقعیت مکانی و زیبایی شگفت انگیزش شهرت دارد. روستایی ییلاقی که مردمانی نیکوکار و مهربان به طور موقت در آن زندگی می کنند؛ از اواخر خرداد تا اوایل پاییز، ۵۰ تا ۶۰ خانوار در این روستا ساکن می شوند.
وجود جنگل های انبوه و ابرهای سفید دوست داشتنی که دائماً تغییر شکل می دهند، این روستا را به مقصدی خاص و منحصر به فرد برای سفر تبدیل کرده است. شاید کلمه ” اقیانوس ابر ” را شنیده باشید. یکی از ویژگی های روستای مازیچال، منظره اقیانوس ابر است که این منطقه را به مکانی بکر و شگفت‌انگیز تبدیل کرده است.
کلبه های تابستانی روستاییان که فقط در تابستان توسط ساکنان استفاده می شود، در میان سرسبزی و آسمان آبی، تصویری آرامش بخش و رویایی برای بازدیدکنندگان ایجاد می کند.
در بهار، رویش گل های پامچال و بنفشه خاطرات دلپذیری را برای افرادی که از این روستا بازدید می کنند، به یادگار می گذارد.
بهترین زمان برای سفر به مازیچال
مازیچال از آن دسته مناطقی است که هر فصل آن زیبایی های خاص خود را دارد. در هر فصل از سال، می توان چهره‌ای جدید از این منطقه را دید.
در بهار و تابستان، این منطقه پر از گل های خاص و درختانی پوشیده از برگ های سبز و طبیعتی عجیب است.
در پاییز، تصویری رنگارنگ از جاده های جنگلی را خواهید دید و در نهایت به روستای مازیچال خواهید رسید و در ارتفاعات می توانید اقیانوسی از ابرهای سفید را در کنار رنگ های زرد، نارنجی و قرمز تماشا کنید.
اما بهترین زمان برای بازدید از این منطقه، نیمه دوم بهار تا اواخر تابستان است که هوا گرم می شود و حتی می توان در آنجا چادر زد.
3- روستای ماسوله
روستای ماسوله در حدود ۶۰ کیلومتری جنوب غربی رشت و ۳۲ کیلومتری غرب فومن، در کوه های البرز و در ارتفاع ۱۰۵۰ متری از سطح دریا واقع شده است. این روستای زیبا به دلیل معماری سنتی منحصر به فرد خود مشهور است و یکی از جذاب ترین جاذبه های طبیعی ایران محسوب می شود .
معماری و چیدمان
معماری و ترکیب سنتی خانه های ماسوله چیزی است که امروزه بیش از هر چیز توجه بازدیدکنندگان را به خود جلب می کند. این خانه ها در دو طبقه ساخته شده‌اند: یک طبقه زمستانی و یک طبقه تابستانی. بخش زمستانی که در زبان محلی به آن « سومه » می گویند، دارای یک اتاق دنج با اجاق مرکزی است که برای پخت و پز و گرمایش استفاده می شود. طاقچه های کنار دیوارها، ظروف پخت و پز و همچنین ظروف چینی و مسی تزئینی را در خود جای داده‌اند.
بخش تابستانی که اغلب به عنوان «اتاق پیشخوان» شناخته می شود، دارای پنجره هایی با قاب چوبی است که با الگوهای هندسی پیچیده و شیشه های رنگارنگ تزئین شده‌اند. برخی از خانه ها همچنین یک اتاق پشت بام اضافی به نام « برج » دارند که برای فعالیت های مختلف تابستانی استفاده می شود.
معماری ماسوله امروزی در دوره زندیه (قرن هجدهم میلادی) شکل گرفته است؛ پشت بام هر خانه در طبقات پایین، حیاط خانه دیگری در طبقات بالای آن است. در برخی موارد، خیابان های عمومی در امتداد سقف های متصل به هم قرار گرفته‌اند. زمین جلوی در خانه ها و پشت بام هر خانه، هر دو به عنوان پیاده رو استفاده می شوند. خیابان های باریک و پله های متعدد، امکان عبور وسایل نقلیه موتوری را فراهم نمی کنند.
غذا و سوغاتی
غذاهای سنتی ماسوله نیز یکی از جاذبه های گردشگری این روستا است:
یکی از غذاهای سنتی ماسوله میرزا قاسمی نام دارد. این غذا یکی از غذاهای خوشمزه‌ای است که در شمال ایران پخته می شود. ریشه این غذا به سال ۱۸۶۰ میلادی برمی گردد که به نام مبتکر آن، قاسم خان والی، والی رشت نامگذاری شده است.
سوغات ماسوله یکی دیگر از جاذبه های گردشگری این روستا است:
محصولاتی مانند گلیم (فرش سوزن دوزی شده از موی بز)، جاجیم (نوعی فرش ایرانی ابتدایی از پشم یا پنبه)، شال و جوراب، محصولات چوبی و فلزی، لباس ها و شیرینی های محلی، عروسک های کوچک بافته شده با کاموا، دستکش و سایر سوغاتی های دست ساز از جمله اقلامی هستند که در بازار ماسوله به فروش می رسند.
4- روستای ابیانه
ابیانه که در ۸۷ کیلومتری شهر کاشان واقع شده است، یکی از دیدنی ترین روستاهای ایران است که اگر از آن بازدید کنید، قطعاً شما را شگفت زده خواهد کرد. ابیانه روستایی باستانی با آب و هوای دلپذیر است که موقعیت طبیعی مطلوبی دارد و پیشینه تاریخی آن به چهار هزار سال می رسد. در دوران صفویه، هنگامی که پادشاهان صفوی برای ییلاق به نطنز می رفتند، بسیاری از نزدیکان و درباریان آنها ترجیح می دادند در این روستا اقامت کنند. در زبان محلی، ابیانه « ویونا » نامیده می شود. «وی» به معنای درخت بید و « ویونا » به معنای بیشه بید است. با گذشت زمان، « ویونا » به « اویانه » و سپس به ابیانه تغییر یافته است.
معماری و سبک
معماری سنتی منحصر به فرد ابیانه یکی از محبوب ترین جاذبه های گردشگری این روستا است. اکثر خانه ها مکعب شکل با درها و پنجره های مشبک چوبی با طراحی پیچیده هستند که نشان دهنده‌ی هنر و صنعت قرن های این روستا می باشد. این خانه ها در دامنه های شیب دار کوه قرار گرفته‌اند که از ویژگی های بارز منطقه‌ی کوهستانی ابیانه است. علاوه بر جذابیت آن، ساختمان ها با خاک قرمز، غنی از اکسید آهن، پوشیده شده‌اند که به روستا رنگ قرمز نمادینی می بخشد و آن را از سایر روستاهای تاریخی ایران متمایز می کند.
میراث روستای ابیانه
ابیانه نه تنها به خاطر معماری اش، بلکه به خاطر حفظ میراث باستانی اش نیز مشهور است. روستاییان زبان منحصر به فرد، لباس های سنتی و آداب و رسوم فرهنگی خود را در طول قرن ها حفظ کرده‌اند و به بازدیدکنندگان نگاهی اجمالی به گذشته ایران ارائه می دهند. زنان در ابیانه اغلب روسری های گلدار با رنگ های روشن و دامن های بلند می پوشند که منعکس کننده مد سنتی است که نسل به نسل دوام آورده است. ابیانه با آیین ها، جشنواره ها و شیوه زندگی به خوبی حفظ شده خود، به عنوان یک موزه زنده از تاریخ فرهنگی و معماری ایران ایستاده است.
5- روستای میمند
روستاهای زیادی در ایران وجود دارند که به دلیل ویژگی های بارزشان، بازدید کنندگانی از سراسر جهان را به خود جذب می کنند. استان کرمان نیز از این قاعده مستثنی نیست و یکی از روستاهای شگفت انگیز خود را به جهانیان معرفی کرده است.
روستای میمند در استان کرمان، در ۳۸ کیلومتری شهر بابک، در ارتفاع ۲۲۴۰ متری از سطح دریا واقع شده است. مساحت این روستا حدود ۴۲۰ کیلومتر مربع است. میمند به دلیل وجود سنگ های فراوان در کوه هایش که توسط ساکنان حفر شده‌اند، به عنوان روستای صخره‌ای نیز شناخته می شود. این روستای باستانی که بیش از ۲۰۰۰ سال محل سکونت بوده است، نمونه‌ای از شیوه زندگی است که با آب و هوای خشک و خشن ایران سازگار شده است. این روستا به خاطر خانه های غاری دست ساز خود که در کوه های اطراف کنده شده‌اند، شناخته می شود و قرن هاست که به عنوان خانه، انبار و پناهگاه برای دام‌ها مورد استفاده قرار گرفته‌اند.
سبک زندگی روستاییان
بسیاری از ساکنان میمند هنوز در غارهای دستکند زندگی می کنند و به کشاورزی معیشتی مشغولند. بازدیدکنندگان می توانند در زندگی روزمره و سنت های روستاییان غرق شوند. ویژگی اصلی میمند، ساختار و شکل خانه ها است. در ساخت این خانه ها از هیچ ملاتی استفاده نشده است. آنها خانه ها را در دل کوه‌ها و صخره ها کنده‌اند، بدون نیاز به خاک، آب، آجر و ملات.
نام میمند از دو کلمه می (شراب) و مند (مستی) تشکیل شده است. اهالی روستا داستان های مختلفی را برای این نامگذاری نقل می کنند. طبق داستان های سینه به سینه، اهالی روستا پس از نوشیدن و مست شدن، شروع به کندن سوراخ هایی در سنگ می کنند. اما برخی معتقدند که میمند همان میمنت به معنای شادی است.
در هر اتاق، طاقچه‌ای کنده شده تا وسایل مختلف روی آن قرار گیرد. در این نوع معماری، خانه‌ها را کیچه می نامند که شامل یک یا دو اتاق و یک اصطبل است. هر خانه یک ورودی مشترک دارد که اتاق ها به آن متصل هستند. شکل و ساختار کیچه ها متفاوت است و اندازه آنها نیز متفاوت است. دمای اتاق ها همیشه حدود پنج درجه گرمتر از دمای بیرون است. اجاق ها در داخل اتاق‌ها قرار دارند و رنگ سقف و دیوارهای اتاق ها به دلیل سوختن هیزم در اجاق ها سیاه شده است. جالب است بدانید که وجود آتش و تهیه غذا در اتاق باعث عایق بندی شده و این امر باعث افزایش طول عمر اتاق ها شده است. سقف اتاق هایی که چندین سال است آتش در آنها روشن نشده، خراب شده است. بزرگترین کیچه میمند حدود نود متر مربع مساحت دارد و بیشتر اتاق ها حدود ۱۲ متر مربع مساحت دارند.
در سبک زندگی مردم، یکی دیگر از جاذبه های گردشگری میمند است زیرا تعامل بین انسان و طبیعت هنوز برقرار است و سنت های باستانی حفظ شده‌اند. همچنین شغل مردم روستای میمند کشاورزی و دامداری است.
میراث جهانی یونسکو
میمند، در سال ۲۰۱۵ در سی و نهمین اجلاس کمیته میراث جهانی به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شد. میمند نشان دهنده درک عمیقی از زندگی پایدار در یک محیط چالش برانگیز است و میراث فرهنگی غنی و صنایع دستی سنتی ایران را به نمایش می گذارد. این شناسایی توسط یونسکو، اهمیت فرهنگی آن و اهمیت حفظ این سبک زندگی پایدار و شگفتی معماری برای نسل های آینده را برجسته می کند.
6- روستای خرانق
در ۸۰ کیلومتری شهر یزد، روستای باستانی خرانق یا خورانق با قدمت تقریبی ۴۵۰۰ سال و پیشینه تاریخی ۱۸۰۰ سال، یکی از میراث های مهم تاریخ ایران است. قدیمی ترین سند تاریخی موجود که در آن از این منطقه نام برده شده، به ۱۳۷۰ سال پیش، زمان سلطنت یزدگرد سوم، آخرین پادشاه امپراتوری ساسانی، بر می‌گردد. این سند در واقع گزارشی از یک روحانی زرتشتی است و نشان دهنده رونق خرانق به عنوان یک استراحتگاه و کاروانسرای آن برای بازرگانان و مسافران است. نام قدیمی « خورانق » به معنای زادگاه خورشید است.
روستای خرانق از دو بخش قدیمی و جدید تشکیل شده است. بخش قدیمی که به قلعه خرانق نیز معروف است، حدود سه دهه است که خالی از سکنه است و بناهای قدیمی و دیدنی آن بسیار دیدنی هستند. در این بخش سازه هایی با قدمت ۱۸۰۰ سال را خواهید دید. بخش جدید نیز محل زندگی روستاییان ساده و مینیمالیستی است که با کاشت محصولاتی مانند گز، خربزه، پنبه، گندم و جو امرار معاش می کنند. ۱۴۵ خانوار در روستای خرانق یزد زندگی می کنند.
این روستا به دلیل معادن سنگ آهن، اورانیوم، باریت، روی و گرانیت از اهمیت اقتصادی بالایی برای کشور برخوردار است. جانوران زیادی در دل این کویر زندگی می کنند، از جمله یوزپلنگ آسیایی، قوچ، بز، گربه وحشی، خرگوش و روباه و پرندگانی مانند تیهو، کبک و کلاغ.
قلعه خرانق
قلعه زیبای ۱۸۰۰ ساله در بافت قدیمی روستای خرانق واقع شده است. این ارگ و دژ آن متعلق به دوره ساسانی است. قلعه خرانق که تماماً از خشت و گل ساخته شده بود، حدود یک هکتار مساحت داشت و به عنوان ارگ مسکونی مورد استفاده قرار می گرفت. فضای داخل قلعه کاملاً امن است و خانه های آن اغلب دو یا سه طبقه هستند. قلعه دارای ۶ برج دیده بانی است و کوچه های داخلی آن بسیار باریک و پر پیچ و خم هستند. این کوچه ها از قسمت های جالب این قلعه هستند که در پشت آنها داستانی تاریخی نهفته است. روستاییان از این گذرگاه های باریک برای غافلگیر کردن دزدان و راهزنان استفاده می کردند. یکی از معروف ترین آنها «کوچه گرگ» نام داشت که راهزنان معمولاً در این کوچه های تو در تو به دام می افتادند تا زمانی که نگهبانان آماده مسلح شدن و کمین کردن برای آنها می شدند.
کاروانسرای تاریخی خرانق مرمت شده است و با اقامت در دل کویر می توانید بهترین تجربه سفر را برای خود رقم بزنید. اگر شب در این روستا اقامت کنید، می توانید آسمان پرستاره کویر را نیز تماشا کنید.
7- روستای بیاض
هر ساله، از آخرین روزهای شهریور تا اوایل آذر، بیاض گردشگران زیادی را به خود جذب می کند تا ببینند که چگونه بیاض به دلیل فصل کشت پنبه، سفید می شود. نامیدن پنبه به عنوان «طلای سفید» نباید تعجب آور باشد؛ این محصول کشاورزی چنان ارزش اقتصادی دارد که از طلا کمتر نیست. روستای بیاض محل کاشت و برداشت چنین طلای گرانبهایی است. به همین دلیل، یکی از اولین کارخانه های فرآوری پنبه در ایران در بیاض ساخته شد و این روستای کوچک نقش ارزشمندی در اقتصاد کشور ایفا می کند.
روستای بیاض جمعیتی کمی کمتر از چهار هزار نفر دارد. این روستا نه تنها به خاطر مزارع پنبه، بلکه به دلیل تاریخ باستانی خود نیز جایگاه ارزشمند خود را دارد. جدا از مزارع پنبه، بناهای تاریخی مانند قنات های ایرانی ، آسیاب های قدیمی، کاروانسرای عباسی، مسجد سبزپوشان، آب انبار دوقلو و قلعه بیاض، بیاض را به یک مقصد گردشگری تبدیل کرده‌اند.
قلعه بیاض
شاخص ترین اثری است که در ورودی این روستا دیده می شود. این قلعه به عنوان استحکامات دفاعی روستا مورد استفاده قرار می گرفته است. اکنون از این قلعه دو طبقه ۵ برج باقی مانده است. برخی از پایه ها و ستون های این قلعه هنوز سالم هستند، هرچند قدمت دقیق این بنا هنوز مشخص نیست.
روستای بیاض از دیرباز در مسیر کاروان هایی بوده که بازرگانان از طریق آنها ارزشمندترین کالای خود، یعنی چای و ادویه، را از هند منتقل می‌کردند. مسیر کاروان های هند «جاده سلطنتی» نامیده می شد و روستای بیاض به دلیل وجود کاروانسرا، یکی از نقاط تفریحی شناخته شده در این جاده بود. کاروانسرای شاه عباسی بیاض به ۴۰۰ سال پیش برمی‌گردد. گفته می شود معمار آن پس از شنیدن خبر مرگ شاه عباس، کار خود را ناتمام گذاشت. مساحت کل کاروانسرا بیش از دو هزار متر است.
آب انبار دوقلوی بیاض نیز دیدنی است. این آب انبار دارای دو مخزن بزرگ و کوچک است و هر مخزن دارای یک بادگیر است.
8- روستای هورامان (تخت اورامان)
هورامان یا اورامان تخت روستایی در شهرستان سروآباد در استان کردستان ایران است. روستای هورامان در کردستان که با نام
هورامان ثبت شده و در دل کوه واقع شده است، معماری خانه هایش پلکانی است (به همین دلیل به «هزار ماسوله» نیز معروف است)، سنگ ها روی هم چیده شده‌اند و خانه ها بدون ملات ساخته شده‌اند. سقف هر خانه، حیاط خانه دیگری است که در زبان محلی به آن «هیوان» می گویند. در دامنه کوه، خانه‌ها هماهنگ با طبیعت تراشیده شده‌اند. چنین تعادلی در معماری روستاها کمتر دیده می شود.
مراسم سالانه
این روستا میزبان مراسم پیر شالیار است، جشنی با قدمت چند صد ساله که زائران و گردشگران را به خود جذب می کند. این رویداد شامل موسیقی، رقص و جشن های دسته جمعی است.
9- روستای پالنگان
روستای پالنگان یکی از دیدنی ترین روستاهای استان کردستان است. پالنگان با معماری پلکانی شگفت انگیز و طبیعت زیبایش در فهرست میراث فرهنگی ایران ثبت شده و لقب «بهشت گمشده» و همچنین «ماسوله کردستان» را به خود اختصاص داده است.
در این روستا، هیچ نشانی از ساختمان های مدرن وجود ندارد، اما تا جایی که می بینید، خانه های چند طبقه وجود دارد، به طوری که پشت بام یک خانه، حیاط خانه دیگر است.
غذاهای محلی یکی دیگر از جاذبه های گردشگری روستای پالنگان است:
قبل از ورود به پالنگان و همچنین در امتداد رودخانه، غرفه های ماهی قزل آلا را خواهید دید. در اینجا می توانید ماهی کبابی عالی سفارش دهید که با نان های محلی نازک سرو می شود.
دوغ، شلمین، پرپوله، ولوشه، قیزینه و انواع غذاهای گیاهی نیز از رایج ترین غذاهای محلی روستای پالنگان هستند.
ساکنان پالنگانی به کشاورزی، دامداری، صنایع دستی و شیلات مشغول هستند. در قسمت غربی این روستا، باغ های میوه را می توانید ببینید که از دیدنی های پالنگان هستند. گندم، جو، میوه هایی مانند انار، هلو، زردآلو، انجیر و لبنیات مانند دوغ و کشک از مهمترین محصولات این روستا هستند و البته ماهی تازه و عسل طبیعی که می توانید در سفر به پالنگان از مردم محلی خریداری کنید.
خرید صنایع دستی را به عنوان مهمترین جاذبه گردشگری روستای پالنگان فراموش نکنید:
صنایع دستی زیبا و خاص این روستا توسط زنان ماهر پالنگان تولید می شود. گوه بافی، جاجیم بافی و موج بافی از معروف ترین صنایع دستی پالنگان هستند.
10- روستای ماخونیک
روستای ماخونیک به دلیل جذابیت های شگفت انگیزش و شهرتش به عنوان شهر لی لی پوتی ها، یکی از شگفت انگیزترین روستاهای جهان است. این روستا نیم ساعت با مرز افغانستان فاصله دارد و در واقع مردم محلی ماخونیک اصالتاً افغان هایی هستند که چند قرن پیش از افغانستان مهاجرت کرده و این مکان را برای زندگی انتخاب کرده‌اند. این روستا در ۷۸ کیلومتری شرق شهرستان سربیشه در استان خراسان جنوبی و در جاده سربیشه به روستای دُرُح واقع شده است.
روستای ماخونیک به دلیل معماری، آداب و رسوم و فرهنگ خاص مردمش به عنوان یکی از هفت روستای شگفت انگیز جهان شناخته می شود. در گذشته، این روستا نیمه منزوی بوده و هیچ دسترسی با ماشین به دنیای بیرون نداشته است، اما در سال های اخیر، بخشی از کوه را کنده‌اند تا جاده‌ای برای دسترسی آسان به روستا ساخته شود. مهمترین ویژگی روستای ماخونیک، بافت قدیمی آن است که در آن خانه های خشتی ساده‌ای بدون حیاط، ایوان، پنجره و تزئینات ساخته شده‌اند.
«لی‌لی‌پوت» ایران
ماخونیک به دلیل خانه های کوچک و قد کوتاه ساکنان قدیمی اش، اغلب «لی لی پوت» ایران نامیده می شود.
ماخونیک روستایی پنهان در کوه های خشک و بی آب و علف در منطقه‌ای دورافتاده است که می توانید قرن ها دور از چشم دیگران در آن زندگی کنید. این روستا در افسانه ها، از جمله داستان هایی از یک تمدن باستانی پنهان، غرق شده است. گشت و گذار در ماخونیک ترکیبی جذاب از تاریخ و فرهنگ عامه را ارائه می دهد.
11- روستای جهان نما
دهکده جهان نما، واقع در شمال ایران و در نزدیکی دریای خزر، گوهری پنهان است که با زیبایی های طبیعی نفس گیر احاطه شده است. این روستا بخشی از جنگل های معروف هیرکانی است، میراث جهانی یونسکو که به خاطر سرسبزی و درختان باستانی اش که قدمتشان به میلیون ها سال پیش برمی گردد، شناخته می شود. این جنگل ها یکی از قدیمی ترین اکوسیستم های جهان هستند و به بازدیدکنندگان فرصتی برای تجربه تنوع زیستی غنی و مناظر بکر ایران می دهند.
منطقه اطراف جهان نما، زیستگاه برخی از حیات وحش ایران، از جمله گوزن، گراز وحشی و گونه های مختلف پرندگان است. دوستداران طبیعت و ماجراجویان می توانند در جنگل ها گشت و گذار کنند، در مسیرهای دیدنی پیاده روی کنند و از مناظر خیره کننده دریای خزر لذت ببرند. خود روستا با خانه های سنتی و مردم محلی خونگرم و مهمان نواز که داستان هایی در مورد شیوه زندگی خود و تاریخ منطقه به اشتراک می گذارند، یک پناهگاه آرام است. جهان نما مقصدی عالی برای مسافرانی است که به دنبال آرامش و ارتباط عمیق‌تر با طبیعت هستند.
12- روستای ورزنه
روستای ورزنه، واقع در نزدیکی شهر اصفهان، یکی از مقاصد برتر کویری ایران است. این روستا به خاطر تپه های شنی طلایی اش مشهور است که برای فعالیت هایی مانند اسکی روی شن، رانندگی آفرود و شتر سواری ایده‌آل هستند. ورزنه به عنوان بخشی از بسیاری از تورهای کویری ایران، فرصتی را برای مسافران فراهم می کند تا خود را در زیبایی و آرامش مناظر کویری ایران غرق کنند.
ورزنه علاوه بر تپه های شنی خیره کننده اش، به خاطر دریاچه نمکش شناخته می شود که مناظر سفید و کریستالی نفس گیری را در زیر نور خورشید ایجاد می کند. این روستا همچنین دارای میراث فرهنگی غنی است، با خانه های سنتی و زنانی که چادر سفید منحصر به فردی به سر دارند که نماد پاکی است. چه اهل ماجراجویی باشید و چه به دنبال کشف سنت های محلی، ورزنه مقصدی ضروری برای کسانی است که جادوی کویرهای ایران را تجربه می کنند.
13- روستای سراقیه
روستای سراقیه در تالاب شادگان ، بزرگترین تالاب ایران، واقع شده است. این روستای خوزستانی که اغلب به عنوان ” ونیز ایران ” شناخته می شود، به خاطر معماری بومی جذاب و خانه های ساخته شده از نی خود شناخته می شود. ساکنان با قایق در کوچه های باریک سراقیه رفت و آمد می کنند.
جاده‌ای از مرکز تالاب شادگان می گذرد که در ابتدا مانع تردد قایق های روستاییان می شد، اما بعداً تونل های باریکی در زیر جاده ساخته شد که امکان عبور قایق های کوچک را فراهم می کرد. تالاب های شادگان زیستگاه تنوع زیستی غنی هستند و بیش از ۱۷۴ گونه پرنده از جمله عقاب دریایی دم سفید، عقاب خالدار و پلیکان پا خاکستری را در خود جای داده‌اند. این تالاب همچنین تنها زیستگاه خوتکا مرمری است.
14- روستای هجیج: مناظر خیره‌کننده کوهستانی
15- روستای سیرچ: نگین سبز کرمان
16- روستای سرآقا سید
به پایان این مقاله رسیدیم، امیدواریم که مقاله “زیباترین روستای ایران کجاست؟” مورد قبول شما بوده باشد. همچنین ممکن است بخواهید مقاله دیگر ما را در مورد “جاذبه های طبیعی ایران” را هم ببینید.