سه نوع کفش کوهنوردی زمستانی وجود دارد: کفش های پیاده روی زمستانی عایق، کفش های کوهنوردی و کفش های پک. کدام نوع کفش کوهنوردی زمستانی برای شما مناسب است؟ مقایسه انواع کفش های کوهنوردی زمستانی، در اینجا راهنمای دقیقی وجود دارد که تفاوت های این دو را توضیح می‌دهد تا بتوانید کفش مناسب برای پیاده‌روی زمستانی، کفش های برفی، کوهنوردی زمستانی و پیاده روی زمستانی را انتخاب کنید.
مقایسه انواع کفش های کوهنوردی زمستانی
کفش‌های کوهنوردی زمستانی از لحاظ ویژگی‌ها و تکنولوژی های ساخت به چندین دسته تقسیم می‌شوند تا بتوانند شرایط سخت و سرما را در کوهستان و برف تحمل کنند. در اینجا مقایسه‌ای بین انواع اصلی کفش کوهنوردی زمستانی ارائه می‌دهم:
1. کفش های کوهنوردی یک‌لایه
- ویژگی‌ها: این کفش‌ها عموماً سبک‌تر از کفش‌های چندلایه هستند و برای پیمایش‌های زمستانی و فعالیت‌های کوهنوردی متوسط مناسب‌اند.
- محافظت در برابر سرما: برای دماهای نسبتاً پایین اما نه بسیار سرد مناسب هستند؛ بیشتر برای مناطق سردسیر اما نه یخبندان استفاده می‌شوند.
- وزن: نسبتاً سبک‌تر و انعطاف‌پذیرتر از کفش‌های چندلایه هستند، که برای مسیرهای کوتاه‌تر و پیمایش‌های روزانه مناسب‌تر است.
2. کفش‌های کوهنوردی چندلایه
- ویژگی‌ها: دارای یک لایه داخلی قابل جدا شدن هستند که عایق و ضد آب است و به گرم نگه داشتن پا در شرایط سخت کمک می‌کند.
- محافظت در برابر سرما: برای دماهای بسیار پایین و زمستان‌های سخت مناسب هستند و از یخ‌زدگی پا در ارتفاعات بالا جلوگیری می‌کنند.
- وزن: سنگین‌تر از مدل‌های یک‌لایه هستند و برای پیمایش‌های طولانی‌تر و صعودهای زمستانی در ارتفاعات بالا مناسب‌ترند.
3. کفش های یخ‌نوردی
- ویژگی‌ها: این کفش‌ها برای شرایط یخی و صعودهای عمودی در یخ و برف طراحی شده‌اند. سطح زیره سفت و مقاومی دارند و سازگار با کرامپون‌های اتوماتیک یا نیمه‌اتوماتیک هستند.
- محافظت در برابر سرما: دارای عایق‌بندی قوی هستند و از یخ‌زدگی پا جلوگیری می‌کنند.
- وزن: معمولاً سبک‌تر از کفش‌های چندلایه زمستانی هستند تا حرکت راحت‌تر و کنترل بهتر در صعودهای یخی را فراهم کنند.
4. کفش های مخصوص صعود به قله‌های بلند
- ویژگی‌ها: طراحی شده برای کوهنوردی در ارتفاعات بالا و شرایط بسیار سرد، این کفش‌ها دارای عایق‌بندی بسیار قوی و لایه‌بندی چندگانه هستند.
- محافظت در برابر سرما: برای دماهای بسیار پایین و شرایط نزدیک به یخ‌زدگی مناسب هستند.
- وزن: سنگین‌ترین نوع کفش‌ها هستند، اما در عوض ایمنی بالایی را در شرایط سخت فراهم می‌کنند.
5. کفش‌های ضد آب و عایق دار
- ویژگی‌ها: عموماً برای فعالیت‌های ترکیبی که شامل پیمایش روی برف و یخ می‌شود طراحی شده‌اند و عایق‌بندی مناسبی دارند.
- محافظت در برابر سرما: تا حدودی در برابر سرما و رطوبت مقاوم هستند، اما برای شرایط بسیار سرد یا یخبندان مناسب نیستند.
- وزن: نسبتاً سبک هستند و برای پیمایش‌های روزانه یا فعالیت‌های معمولی زمستانی در محیط‌های برفی مناسب‌اند.
نکات مهم برای انتخاب کفش‌های کوهنوردی زمستانی
- عایق‌بندی: میزان عایق‌بندی کفش‌ها نقش بسیار مهمی در گرم نگه داشتن پاها در زمستان دارد.
- وزن کفش: سنگینی کفش ممکن است در پیمایش‌های طولانی خسته‌کننده باشد، اما برای صعودهای دشوار معمولاً کفش‌های سنگین‌تر و با دوام‌تر مناسب‌ترند.
- سازگاری با کرامپون: اگر قصد یخ‌نوردی دارید، اطمینان حاصل کنید که کفش‌ها با کرامپون‌های اتوماتیک یا نیمه‌اتوماتیک سازگار باشند.
- جنس و ساختار زیره: کفش‌های با زیره سفت برای جلوگیری از سر خوردن و محافظت در برابر یخ مناسب‌اند.
کفش های زمستانی باید عایق‌بندی و ضد آب باشد تا پاهایتان را گرم نگه دارد. بهتر است کفش های شما بند داشته باشد و ضد لغزش بوده تا بتوانید با اطمینان روی زمین های لغزنده راه بروید. همچنین، کفش های کوهنوردی باید راحت بوده تا بتوانید در طول روز با آنها پیاده‌روی کنید یا کفش های برفی بپوشید. این کفش‌ها باید با تجهیزات کمکی زمستانی مانند میکرو اسپایک، کفش برفی و کرامپون سازگار باشند.
میزان عایق مورد نیاز به فاصله و دمای محیط بستگی دارد. کفش های زمستانی با عایق مصنوعی ثابت، به دلیل وزن کم، بهترین انتخاب برای پیاده‌روی می باشد. کفش های ساخته شده از مواد مصنوعی سبک‌تر و ضد آب‌تر از کفش های چرمی هستند. راحت‌ترین کفش ها برای پیاده‌روی زمستانی، آن‌هایی هستند که مانند کفش های معمولی کوهنوردی دور مچ پا را می‌پوشانند.
تفاوت بین عایق 400 گرمی و 200 گرمی چیست؟
کفش های زمستانی با عایق 400 گرمی و عایق 200 گرمی موجود می باشد. این به ضخامت عایق مورد استفاده اشاره دارد نه وزن آن. کفش های با عایق 400 گرمی شما را تا 20 تا 40 درجه زیر صفر (F) گرم نگه می دارند، در حالی که کفش های با عایق 200 گرمی حدود 0-10 درجه بالای صفر درجه (F) خوب هستند. این دماها فرض می کنند که شما در حال راه رفتن هستید، نه اینکه در اطراف ایستاده اید.
در حالی که تمام چکمه های زمستانی با دستگاه های کششی مانند میکرو اسپایک و کفش های برفی سازگار هستند، مهم است که اطمینان حاصل کنید که فشار نامناسبی بر روی انگشتان پا ایجاد نمی‌کنند (مخصوصاً) وقتی به چکمه های شما متصل می‌شوند که می‌تواند منجر به ناراحتی و ایجاد تاول شود.
سوالهای متداول:
چرا نمی توانید از کفش های پیاده روی معمولی خود برای پیاده روی زمستانی استفاده کنیم؟
کفش های پیاده‌روی مخصوص زمستان به گونه‌ای طراحی شده‌اند که از عایق‌بندی و مواد ضد آب برای حفظ گرما و جلوگیری از ورود رطوبت بهره ببرند. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که در شرایط سرد و مرطوب مانند برف و باران، پاهایتان گرم و خشک بمانند. کفش های کوهنوردی معمولی یا کفش های پیاده‌روی، حتی اگر ضد آب باشند، عموماً به اندازه کافی برای شرایط زمستانی سخت مناسب نیستند. زیرا ممکن است عایق کافی نداشته باشند و در دماهای پایین یخ بزنند. به همین دلیل، اگر در زمستان به پیاده‌روی یا کوهنوردی می‌روید، استفاده از کفش های زمستانی عایق‌شده و ضد آب توصیه می‌شود تا از سرمازدگی و ناراحتی جلوگیری شود. برای جلوگیری از تعریق بیش از حد و رطوبت داخل کفش، بهتر است جوراب های تنفسی و عایق مناسب نیز بپوشید تا تهویه هوا مناسب باشد و تعریق پاها کنترل شود.
داشتن چکمه های زمستانی گورتکس یا عایق ضد آب/تنفس چقدر مهم است؟
شما اغلب انتخابی ندارید. بیشتر کفش های پیاده‌روی زمستانی عایق‌شده فقط با غشاهای ضدآب/تنفس داخلی موجود هستند. در حالی که تنفس در زمستان مهم است، زمانی که پاهای شما عرق می کند، عرق در جوراب ها و چکمه های شما جمع می شود، حتی اگر کفش های شما با آستر ضد آب/ تنفس ساخته شده باشند. اگر پاهای شما مرطوب می شود، مهم ترین چیز این است که کفش های عایق بندی شده برای گرم نگه داشتن آن ها داشته باشید.
درجه بندی گرما برای کفش های کوهنوردی چقدر دقیق است؟
در حالی که برخی از تولیدکنندگان کفش برای محصولات خود درجه بندی گرما ارائه می دهند، هیچ روش استانداردی برای اندازه گیری گرمای کفش های زمستانی وجود ندارد. بدانید که این رتبه‌بندی‌ها در بهترین حالت جهت‌دار هستند و کاربران بر اساس سطح فعالیت، سلامت، وزن، جنسیت، متابولیسم و سایر عوامل، تجربیات متفاوتی خواهند داشت.
توصیه من: نظرات مشتریان را بخوانید و سعی کنید کفش های کوهنوردی زمستانی را خریداری کنید که برای چندین فصل در دسترس بوده اند تا اطلاعات بیشتری در مورد عملکرد آنها را بدانید. ارجاع از دوستان و منابع قابل اعتماد بهترین راه حل است.
کفش های زمستانی چقدر باید عایق باشند؟
برخی از تولیدکنندگان کفش های زمستانی عایق بندی شده میزان عایق را در چکمه های خود منتشر می کنند، در حالی که برخی دیگر این کار را نمی کنند. مقایسه بین مدل های مختلف به نوع عایق، طراحی کفش، و تفاوت های فردی کاربر از نظر فعالیت، سلامت، وزن و غیره بستگی دارد. با این حال، کفش‌های زمستانی با عایق‌بندی بیشتر برای پیاده‌روی در دماهای زیر صفر و مسیرهای طولانی یا کوهستانی که در معرض باد و سرما هستند، ترجیح داده می‌شوند.
محبوب ترین اشکال عایق در کفش های کوهنوردی زمستانی کدامند؟
تولیدکنندگان از طیف گسترده ای از عایق های مصنوعی در کفش های کوهنوردی زمستانی استفاده می کنند که بسیاری از آنها انحصاری هستند. یکی از محبوب ترین اشکال عایق مصنوعی Thinsulate نام دارد و با الیاف پلی پروپیلن ساخته می شود. چکمه های با 200 گرم Thinsulate بهتر است در اوایل زمستان یا بهار در دماهای متوسط یا برای سطوح فعالیت بالا استفاده شوند. چکمه هایی با عایق 400 گرمی Thinsulate یا بیشتر برای دماهای زمستانی بسیار سردتر زیر صفر بهتر است.
مهم‌ترین ویژگی
- درجه بندی دما: در حالی که شما باید درجه بندی دمای تولید کنندگان را با مقداری نمک ارزیابی کنید، آنها نشانه خوبی از گرمای نسبی یک کفش هستند.
- مقدار عایق: در حالی که مقایسه گرما بین کفش هایی با انواع عایق کاری دشوار است، دانستن میزان عایق استفاده شده در کفش ها می تواند به شما در مقایسه گرمای مدل های مختلف ساخته شده توسط یک سازنده کمک کند.
- کلاهک پنجه تقویت شده: علاوه بر محافظت در برابر ضربه، یک کلاه محکم پنجه در جلوی کفش فرو نمی‌رود و در صورت استفاده با میکروسپیک های محکم یا کرامپون، باعث ایجاد تاول نمی‌شود.
- زبانه چنگک دار: این درست مانند یک بوت معمولی یا زبانه کفش است، با این تفاوت که کناره های زبانه بسته شده و به داخل کفش دوخته شده است. این به جلوگیری از نشت آب از طریق توری ها و به داخل کفش هنگام پا گذاشتن به گودال های عمیق کمک می کند.
- کاف: بالای کفش، جایی که ساق پا را احاطه کرده است، کاف نامیده می شود. به دنبال کفش هایی با سرآستین نرم باشید که فاصله بین پا و کفش شما را ببندد و در طول یک روز طولانی پیاده روی راحت بمانید. همچنین گرما را به دام می اندازد و از ریزش برف روی کفش شما جلوگیری می کند اگر مجبور باشید از میان برف عمیق عبور کنید.
- خرطومی: کف کفش های شما باید هنگام راه رفتن روی برف شل یا فشرده، کشش خوبی ایجاد کند. به دنبال کفش هایی با آج عمیق مانند زیره Vibram باشید. هنگام راه رفتن روی یخ، احتمالاً کفش خود را با وسایل کمکی کششی مانند میکرو اسپایک یا کرامپون تقویت می کنید.
- حلقه گتر: حلقه گتر حلقه کوچکی است که به بالای جعبه پنجه متصل می شود که می توانید گترهای خود را به آن قلاب کنید تا از بالا رفتن پاهایتان جلوگیری کنید.
چگونه می توان از تاول زدن در کفش های کوهنوردی زمستانی جلوگیری کرد؟
اطمینان حاصل کنید که قبل از پیاده روی در زمستان آنها را به خوبی شکسته اید، حتی اگر به معنای تعریق در برخی از پیاده روی ها در هوای گرم تر باشد تا آنها را نرم کند. بیاموزید که چگونه کفش های خود را ببندید تا فشار وارد شده به بالای پای خود را از بین ببرید، همه دستگاه های کششی خود را قبل از نیاز به آنها، از جمله میکرو اسپایک ها، کفش های برفی، و کرامپون‌ها آزمایش کرده و در جای خود قرار دهید تا بتوانید نقاط داغ احتمالی را شناسایی کرده و اقدامات اصلاحی لازم را از قبل انجام دهید. این ممکن است شامل چسباندن پاهای خود با چسب نواری ، پوشیدن جوراب های مختلف، یا تنظیم مجدد وسایل کمک کششی باشد تا پای شما را در جای بدی مالش ندهند.
به پایان این مقاله رسیدیم، امیدواریم که مقاله “مقایسه انواع کفش های کوهنوردی زمستانی” مورد قبول شما بوده باشد. همچنین ممکن است بخواهید مقاله دیگر ما را در مورد نحوه بستن مچ پای پیچ خورده به روش باندپیچی سبدی را بینید.