پارچه مش در کفش اسنوهاک

پارچه مش در کفش اسنوهاک ، چند نسخه مختلف از پارچه توری وجود دارد، اما این نوع پارچه به دلیل وزن سبک و بافت نفوذپذیر آن مشخص می شود. بر خلاف بسیاری از انواع پارچه که دارای بافت های نزدیک بافته هستند، توری به صورت آزاد بافته می شود که منجر به ایجاد هزاران سوراخ ریز در هر لباس مشبک می شود.

ایده مش هزاران سال است که وجود داشته است. به عنوان مثال، هر نوع توری موجود از مش ساخته شده است و از این ماده برای ساخت وسایلی مانند بانوج نیز استفاده شده است. با این حال، تا پایان قرن نوزدهم بود که مبتکران نساجی شروع به استفاده از مش برای پوشاک کردند.

لوئیس هاسلم صاحب کارخانه بریتانیایی وقتی با عمه اش در هوای سرد بیرون رفته بود، ایده استفاده از مش برای پارچه را به ذهنش رساند. او متوجه شد که دستکش‌های او پر از سوراخ است، اما وقتی از او درباره آنها سؤال کرد، او اظهار داشت که دستانش هنوز گرم است.

هاسلم با شیفتگی شروع به آزمایش پارچه های آزاد کرد و در ادامه یک شرکت نساجی به نام Aertex را تأسیس کرد که اولین تولید کننده پارچه مشبک در جهان بود. Aertex دیگر تنها تامین کننده پارچه مشبک نیست، اما در اواسط دهه 1980، منسوجات ساخته شده توسط این شرکت آنقدر محبوب شدند که اغلب توسط نمادهای فرهنگ عامه در MTV پوشیده می شدند.

این افزایش محبوبیت تا حدی با استفاده از پارچه توری Aertex به عنوان ماده اولیه لباس ورزشی برای شرکت بین المللی کفش و پوشاک آدیداس تقویت شد. از دهه 1980، شرکت‌های مختلفی شروع به ساخت مش کردند و در سال‌های بعد، تعدادی زیرگروه از این پارچه پدید آمدند.

تقریباً در همه موارد، مش از مواد مصنوعی مانند پلی استر و نایلون ساخته می شود. برخی از کارشناسان پارچه معتقدند که سبک بافتی که برندهای معروفی مانند لاکوست در پیراهن های پولو استفاده می کنند نیز نوعی مش است، اما از آنجایی که در مورد این نامگذاری اختلاف نظر زیادی وجود دارد، در این مقاله تنها به پارچه مشبک سنتی و انواع آن می پردازیم. مانند پاور مش و پاورنت و پارچه مش در کفش اسنوهاک.

پارچه مش چگونه ساخته می شود؟

بیایید به پارچه مش که کمپانی اسنوهاوک به آن پرداخته بیشتر بدانیم، پارچه مشبک بسته به نوع الیافی که از آن تشکیل شده است با انواع تکنیک های مختلف ساخته می شود. در حالی که نایلون و پلی استر از جهاتی بسیار شبیه به هم هستند، پلی استر چند دهه پس از نایلون ساخته شد، به این معنی که تولید این ماده مصنوعی از فرآیندهای ساخت بسیار پیشرفته‌تری پیروی می‌کند.

اگرچه فرآیندهای مورد استفاده برای ساخت این دو نوع الیاف پارچه متفاوت است، اما برای هر نوع الیاف، فرآیند با تصفیه روغن نفتی آغاز می شود. سپس مونومرهای پلی آمید از این روغن استخراج می شوند و سپس این مونومرها با اشکال مختلف اسید واکنش داده و پلیمرها را می سازند.

این پلیمرها معمولاً پس از واکنش، جامد می شوند و سپس ذوب می شوند و از طریق اسپینرها برای ساخت رشته های پلیمری تحت فشار قرار می گیرند. هنگامی که این رشته ها خنک شدند، می توان آن ها را روی قرقره ها قرار داد و به کارخانه های تولید پارچه فرستاد تا به پارچه مشبک تبدیل شود.

در بیشتر موارد، تولیدکنندگان پارچه مشبک، الیاف پلی استر یا نایلون خود را قبل از بافتن پارچه رنگ می کنند. سپس تولید کنندگان نساجی می توانند این الیاف را به روش های مختلف ببافند تا اشکال مختلفی از مش را ایجاد کنند. به عنوان مثال، بسیاری از انواع مش از یک الگوی مربعی اصلی پیروی می کنند که طی هزاران سال کارایی خود را ثابت کرده است. با این حال، اشکال مدرن‌تر مش، مانند تول، ممکن است با ساختاری شش ضلعی بافته شوند.

پارچه مش چگونه استفاده می شود؟

اگر به ماهیگیری علاقه دارید، ممکن است از تور ماهیگیری ساخته شده از تور استفاده کرده باشید و از این پارچه برای ساخت کیسه های توری و انواع محصولات توری دیگر نیز استفاده می شود. در حالی که پیچ و مهره پارچه مشبک بدون توجه به تعداد سوراخ در هر اینچ (HPI) شبیه توری است، هر چه پارچه توری متراکم تر شود، شفافیت کمتری دارد، که آن را برای انواع مختلف پوشاک مناسب تر می کند.

استفاده از مش به عنوان پارچه در ابتدا با استفاده از آن در لباس های ورزشی رایج شد. از شورت گرفته تا پیراهن گرفته تا سوتین‌های ورزشی، این پارچه در اواسط دهه 1980 دنیای ورزش را تحت تأثیر قرار داد و از آن زمان تاکنون محبوبیت خود را حفظ کرده است. این ماده به ویژه در لباس های ورزشی محبوب است. چه در فوتبال، چه راگبی، بسکتبال یا کشتی استفاده شود، اکثر لباس‌های ورزشی موجود در بازار امروزه از نوعی پارچه مش مصنوعی ساخته می‌شوند که اسنو هاک نیز در تولید محصولات خود استفاده می کند.

قابلیت تنفس بالای این پارچه همچنین آن را به انتخاب برتر خارج از دنیای ورزش های تیمی تبدیل می کند. دیدن افرادی که لباس‌های مش مصنوعی را به باشگاه می‌پوشند، معمول است، و این لباس‌ها اغلب توسط شرکت‌های برجسته لباس ورزشی مانند نایک و آدیداس مارک‌گذاری می‌شوند. با این حال، به دلیل خاصیت ارتجاعی، پارچه مشبک معمولاً برای تولید نوعی پوشاک به نام شکل‌پوش نیز استفاده می‌شود.

این نوع لباس معمولاً توسط خانم ها برای تغییر شکل بدنشان استفاده می شود. به عنوان مثال می توان از آن برای پنهان کردن چربی استفاده کرد و همچنین می تواند سینه ها را بلند کند یا شکم را سفت کند. علاوه بر این، از این نوع پارچه در انواع لباس زیر زنانه استفاده می شود و برای مصارف صنعتی مانند توری و ابزار چاپ صفحه نیز محبوبیت دارد.

کفش مردانه رانینگ اسنوهاک مدل AIHAN کد SN1008

کفش کوهنوردی ساق کوتاه مردانه اسنوهاک مدل DORFAK کدSN20107

برای دیدن محصولات بیشتر اسنوهاک با پارچه مش اینجا کلیک کنید

پارچه مش در کفش اسنوهاک کجا تولید می شود؟

پارچه مش در کفش اسنوهاک در کجا تولید میشود، این نوع پارچه در ابتدا در تاسیسات تولید Aertex در انگلستان تولید می شد. با محبوبیت بیشتر این پارچه در اواسط دهه 1980، تأسیسات تولید دیگری در ایالات متحده و سایر کشورها افتتاح شد و ایالات متحده آمریکا و انگلیس تا دهه های رو به پایان قرن بیستم تولید کنندگان اصلی این پارچه باقی ماندند.

در چند دهه گذشته، چین جایگزین کشورهای غربی به عنوان تامین کننده اصلی اکثر انواع منسوجات شده است. چه ابریشم، پنبه، ابریشم مصنوعی یا پلی استر، شرکت‌های چینی بیشتر از کارخانه‌های هر کشور دیگری پارچه‌ها را به اقتصاد مصرف‌کننده جهانی کمک می‌کنند. در عین حال، سایر کشورهای آسیایی مانند هند، پاکستان و اندونزی نیز به تامین کنندگان عمده نساجی تبدیل شده اند.

بیشتر پلی استر و نایلون جهان، که دو پارچه ای هستند که بیشتر برای تولید مش استفاده می شوند، در چین تولید می شوند، اما اقتصاد پررونق و مقررات آرام اخیراً باعث بازگشت تولید نساجی به ایالات متحده شده است. در حالی که این احتمال وجود دارد که چین در آینده قابل پیش بینی به عنوان تامین کننده پیشرو پارچه مش در جهان باقی بماند، عرصه تولید پلی استر و نایلون به طور فزاینده ای رقابتی می شود.

چه نوع پارچه مشبکی وجود دارد؟

انواع مختلفی از پارچه توری وجود دارد، و همچنین اصطلاحات متعددی برای اشاره به یک نوع پارچه مش در کفش اسنوهاک استفاده می شود:

• مش پلی استر: بیشتر انواع مش های مورد استفاده در لباس های ورزشی و لباس های ورزشی از پلی استر ساخته می شوند. این نوع پارچه فوق العاده سبک وزن است و توانایی قابل توجهی در جذب رطوبت دارد. بر خلاف سایر انواع پارچه، مش پلی استر با عرق گیر نمی کند و بسیار قابل تنفس است.

• توری نایلونی: یکی از نمادین ترین کاربردهای توری نایلونی در حجاب زنبورداری است. این نوع توری کمتر برای تولید پوشاک استفاده می شود و بیشتر برای ساخت وسایلی مانند صفحه چادر و کیسه های لباسشویی استفاده می شود. با این حال، گاهی اوقات از مش نایلونی برای ساخت لباس های سبک مانند لباس شب استفاده می شود.

• توری: این نوع توری بیشتر در لباس های رقص با رنگ های روشن به عنوان لهجه استفاده می شود. در برخی موارد، توری ممکن است از ابریشم ساخته شود، که اثرات زیست محیطی این نوع پارچه مشبک را کاهش می دهد. با این حال، یافتن توری ساخته شده از پلی استر یا نایلون بسیار رایج تر است و این پارچه معمولاً برای ایجاد ظاهری بافت دار دسته بندی می شود.

• توری برقی: مش پاور به دلیل توانایی های فشرده سازی خود شناخته شده است و معمولاً در انواع لباس های ورزشی و لباس های شکل استفاده می شود. این نوع پارچه به دلیل ظاهر تقریباً شفافی که دارد گاهی در دکوراسیون منزل نیز استفاده می شود. پاور مش علامت تجاری هیچ شرکتی نیست. برعکس، این به سادگی نامی است که به نوعی از مش داده می شود که کشسان تر و مناسب تر از مش های نایلونی یا پلی استر معمولی برای لباس های شکل است.

• پاورنت: این نوع پارچه مشبک دارای بافت نسبتا متراکم است. پاورنت معمولاً در شکل دادن به پوشاک مانند جوراب شلواری بالا، سوتین و نوارهای کنترلی استفاده می شود و در برخی موارد ممکن است اصطلاح «پاورنت» به جای «مش برقی» استفاده شود.

پارچه مش چه تاثیری بر محیط دارد؟

تأثیر محیطی پارچه مش تا حدی به موادی که از آن ساخته شده است بستگی دارد. با این حال، از آنجایی که این پارچه تقریباً همیشه از مواد مصنوعی ساخته شده است، به راحتی می توان گفت که مش تأثیر منفی قابل توجهی بر محیط دارد.

نایلون و پلی استر هر دو مواد کاملا مصنوعی هستند که از روغن نفتی به دست می آیند. این منبع طبیعی سوخت فسیلی نامیده می شود زیرا از مواد حیوانی تجزیه شده میلیون ها سال پیش تشکیل شده است و ذخایر نفتی جهان در حال بازسازی نیستند. بنابراین، این یک منبع ناپایدار است، و از آنجایی که نفت برای تولید کالاهای مهمی مانند بنزین و روغن موتور نیز استفاده می‌شود، عقلانیت استفاده از آن برای پارچه توسط مفسران در تمام طیف‌های سیاسی مورد مناقشه قرار گرفته است.

برای تهیه روغن نفتی انرژی و کار زیادی لازم است و هنگامی که این ماده به دست آمد، انرژی و نیروی کار بیشتری برای تبدیل آن به رشته های پارچه صرف می شود. در فرآیند ساخت نایلون و پلی استر، حجم زیادی از آب برای خنک کردن این مواد در حالی که به صورت مذاب هستند استفاده می شود و این آب آلوده به ناچار دوباره وارد هیدروسفر می شود.

علاوه بر این، تولید نایلون به ماده ای به نام اسید آدیپیک نیاز دارد و ساخت این ماده شیمیایی اکسید نیتروژن را در جو آزاد می کند که دانشمندان آن را 300 برابر بدتر از CO2 برای محیط زیست تشخیص داده اند.

مسائل زیست محیطی مرتبط با تولید پارچه های نفتی تنها نیمی از ماجرا است. هنگامی که این پارچه ها در بازار مصرف فروخته می شوند، تنها جایی که می توانند در نهایت در اکوسیستم قرار گیرند. نه پلی استر و نه نایلون تجزیه بیولوژیکی نمی شود، به این معنی که لباس های ساخته شده از این پارچه ها می توانند برای هزاران یا میلیون ها سال به آبراهه ها و آسیب رساندن به حیوانات ادامه دهند.

حتی اگر این پارچه ها به درستی دفع شوند، در نهایت دوباره وارد اکوسیستم می شوند. پس از تولید پارچه های پلی استر یا نایلون، راهی برای جلوگیری از ایجاد این آلودگی وجود ندارد. تنها راه کاهش این اثر، تولید کمتر لباس های ساخته شده با این پارچه ها است.

لطفا تجربه خود را از کوهنوردی و استفاده از پارچه مش را با ما به اشتراک بگذارید.